مرد ایرانی اغلب (نود و 5 درصد موارد)، متاسفانه هم در ایران هم خارج پر از عقده های اجتماعی، فیزیکی، جنسی و روحی روانی هست. کاریش هم نمیتونه بکنه.

از جهات بسیاری هم از میانگین دنیا عقب هست و حق هم داره.

همین مرد وقتی میبینه یک دختر با اعتماد به نفس پایین باهاش خوب رفتار میکنه یک دفعه یاد همه حقارت ها و عقده هاش میفته و جوری با اون دختر مهربان بد رفتار میکنه که اون دختر که میخواست فقط یک دوستی سالم بسازه با هم وطنش، برای همیشه قیدش رو میزنه. این برای من حداقل 10 بار اتفاق افتاده.

دختر ایرانی دوست داره دوست دختر و پسر ایرانی داشته باشه اما مرد ایرانی معمولا یک مریض جنسی هست که غیر ممکن هست با اون بشه یک دوستی سالم ساخت.

همین مرد ایرانی میفته دنبال این دختر و هر کشوری که میره میاد، نه به صورت معمولی، به صورت کریپی. و بلاخره دختره مجبوره اونو بده دست قانون.

یعنی براش مهم نیتس که اون دختر از اول به اون چشم یک دوست نگاه میکرد و دوست داشت دوستش بمونه.

حتی اون مرد قبول نداره که این دختر ازدواج کرده و زندگی داره و داره خانواده ش رو اکسپند میکنه.

همین میشه که مثل کریپی ها اینقدر به رفتارهاش ادامه میده تا که میشه 50 ساله و دست از پا درازتر میره میشینه خونه مامان جونش و با مامان جون و خواهر جون و برادر جونش دوست صمیمی میشه.

خشت اول چو نهد معمار کج، تا ثریا می رود دیوار کج.

مهم نیست که بچه رو کدام کشور بفرستی.

تربیت بد اون بچه رو حتی وقتی مرد 45 ساله بشه بدبخت می کنه.

این قصه چندین نفریه که توی غرب میشناسم.

ادم های بدبخت، عصبی، طلب کار، افسرده، موذی، و کسانی که فکر میکنن حقشون ضایع شده.

زن ها هم همینن.

چه قدر زن ایرانی هست که بالای 35 سالن و هنوزم دنبال مرد سفید یا غیر ایرانی میگردن و نرسیدن. یا اون هایی که با مرد غیرایرانی دوست شدن و بعد مدتی از زندگی اون مرد پرت شدن بیرون. و الان دست از پا درازتر یک گوشه افتادن.

ولی باز زن ایرانی در این حد میتونه در جامعه میکس بشه.

مرد ایرانی اینقدر ناتوانه که اون رو هم نمیتونه.

همه شون یک جایی اکانت ساختن و دارن مینالن.

از زندگیشون از شرایطشون.

تو زندگی شرایط سخت میاد و میره. ولی من ایرانی زیاد میشناسم که واقعا میتونستن بهتر فکر کنن و عمل کنن، اما یا کودنن، یا خودخواهن، یا اون عقده ها نمیذارن درست تصمیم بگیرن.